تاثیر آموزش رفتاری والدین بر سلامت عمومی مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی و کاهش مشکلات برون ریزانه این کودکان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثير آموزش رفتاری والدين به مادران کودکان مبتلا به اختلال نارسايی توجه/ بيش فعالی در افزايش سلامت عمومی اين مادران و کاهش مشکلات برون ريزانه فرزندان‌شان است. روش: روش پژوهش شبه آزمايشی با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از اينرو تعداد 24 نفر از مادرانی که فرزندان‌شان دارای اين اختلال تشخيص داده شده بودند به صورت نمونه‌گيری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و کنترل همتاسازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های، سلامت عمومی، فهرست رفتاری کودک و مقياس درجه بندی کانرز والدين برای اختلال نارسايی توجه/بيش فعالی بود. آموزش رفتاری والدين در قالب نه جلسه نود دقيقه‌ای در گروه آزمايشی اجرا شد. در پايان، دو گروه پرسشنامه‌های مذکور را به عنوان پس آزمون تکميل کردند. داده‌ها با استفاده از تحليل کوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تحليل نتايج بيانگر تاثير کاربندی آزمايشی بر کاهش نمره پرخاشگری و قانون شکنی کودکان مبتلا بود، همچنين تحليل‌ها نشانگر تاثير کاربندی در کاهش، مشکلات سلامت عمومی مادران گروه آزمايشی نسبت به گروه کنترل بود. نتيجه‌گيری: به طور کلی يافته‌ها نشان می‌دهند که آموزش والدين رفتار ی مشکلات رفتاری برون ريزانه فرزندان را کاهش داده و از به وجود آمدن مشکلات روانشناختی و سلامتی در والدين پيشگيری می‌نمايد.