چکیده مقاله
هدف پژوهش حاضرمقايسه اثربخشی درمان حساسيت‌زدايی با حرکات چشم وبازپردازش مجدد با درمان فراشناختی برخودکنترلی بيماران مبتلا به حملات هراس بود. روش: روش پژوهش نيمه تجربی با طرح پيش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه اين تحقيق شامل 48 بيمار مبتلا به حملات هراس بود که از بين بيماران مبتلا درشهر تبريز انتخاب و در دو گروه آزمايشی (حساسيت زدايی با حرکات چشم و بازپردازش مجدد و فراشناختی) و يک گروه کنترل به صورت تصادفی جايگزين شدند (هر گروه16نفر). از دو روش درمانی حساسيت‌زدايی با حرکات چشم و باز پردازش مجدد و فراشناختی استفاده شد. برای جمع‌آوری داده‌ها ازپرسشنامه خودکنترلی تانجی در دو مرحله پيش-آزمون وپس-آزمون استفاده شد. داده‌های پژوهش با آزمون تحليل واريانس چند متغيری تجزيه وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد که بين دو گروه درمانی (حساسيت‌زدايی با حرکات چشم و بازپردازش مجدد و فراشناختی) و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. آزمون چند مقايسه‌ای نشان داد که درمان فراشناختی در مقايسه با درمان حساسيت‌زدايی با حرکات چشم و بازپردازش مجدد در افزايش خودکنترلی مؤثرتر بود. همچنين اثربخشی درمان حساسيت‌زدايی با حرکات چشم و بازپردازش مجدد بر افزايش خودکنترلی بيماران مبتلا مؤثرتر از گروه کنترل بود نتيجه‌گيری: با توجه به اينکه اثربخشی درمان فراشناختی بيشتر از درمان حساسيت‌زدايی با حرکات چشم و باز پردازش مجدد در افزايش خودکنترلی است، پيشنهاد می‌گردد درمانگران از اين شيوه در درمان بيماران مبتلا به اختلال هراس استفاده نمايند.