اثربخشی آموزش‌های شناختی-رفتاری بر خودنظم‌جویی دانش‌آموزان دختر پایه اول دبیرستان

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشی آموزش‌های شناختی-رفتاری در افزايش خودنظم‌جويی دانش‌آموزان دختر دبيرستانی انجام شده است. روش: اين مطالعه از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون است که در آن 34 نفر از دانش‌آموزان پايه اول دبيرستان که در پرسشنامه خودنظم‌جويی بوفارد کمترين نمره راکسب کرده بودند انتخاب شدند و به عنوان آزمودنی‌های تحقيق به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمايش قرار گرفتند. محتوای جلسات آموزش گروهی بر اساس تلفيق دو بسته آموزشی بيندرو شهنی‌ييلاق و همکاران تنظيم شده بود. در پايان جلسات آموزشی پرسشنامه به کار رفته در پيش‌آزمون مجدداً بعنوان پس‌آزمون در مورد هر دو گروه آزمايش و کنترل اجرا شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل کوواريانس نشان داد که آموزش‌های شناختی-رفتاری باعث افزايش خودنظم‌جويی در دانش‌آموزان دختر پايه اول دبيرستان شده است. نتايج اين پژوهش نشان می‌دهد که يکی از روش‌های مؤثر افزايش خودنظم‌جويی، استفاده از آموزش‌های شناختی-رفتاری است که در اين پژوهش بکار رفته است. نتيجه‌گيری: با توجه به تفاوت معنادار بين گروه آزمايش و کنترل از آموزش‌های شناختی رفتاری می‌توان در افزايش خودنظم‌جويی دانش‌آموزان استفاده کرد.