بررسی رگه‌های خودشیفتگی و احساس کهتری در بیماران داوطلب جراحی زیبایی

از آنجا که جراحی‌های زيبايی برای تغيير ظاهر و افزايش خشنودی و بهبود اعتماد به نفس انجام می‌شود، آن را می‌توان پيامد يک الگوی روان‌شناختی معين دانست. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه گرايش به جراحی‌های زيبايی و دو متغير روان شناختی خودشيفتگی و احساس کهتری انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی و علی- مقايسه‌ای است. از بين بيماران متقاضی عمل جراحی زيبايی شهر تبريز 50 نفر انتخاب و با مقياس احساس کهتری و پرسشنامه شخصيت خود شيفته مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس چند متغيری و رگرسيون لوجستيک تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد در بين داوطلبين جراحی زيبايی احساس کهتری بالا و خودشيفتگی پايين می‌باشد. همچنين، احساس کهتری بصورت مثبت و خودشيفتگی بصورت منفی با گرايش به جراحی‌های زيبايی رابطه دارد. نتيجه‌گيری: از آنجايی که احساس کهتری يکی از متغيرهای روانشناختی موثر در گرايش افراد به جراحی‌های زيبايی است، روش‌های ارتقا و پذيرش خود بعنوان يکی از مهمترين جايگزين‌های درمانی عمل جراحی زيبايی توصيه می‌گردد.