مقایسه عملکرد افراد مبتلاء به وسواس شستشو و وسواس وارسی با افراد مبتلاء به اختلال اضطراب فراگیر در حافظه شرح حال

هدف پژوهش حاضر مقايسه عملکرد شناختی افراد مبتلا به اختلال وسواس شستشو، وسواس وارسی و اختلال اضطراب فراگير در حوزه حافظه شرح حال است. روش‏: در يک مطالعه علی- مقايسه‌ای با استفاده از روش نمونه‌گيری در دسترس 14 نفر بيمار مبتلا به اختلال وسواس وارسی، 14 نفر بيمار مبتلاء به اختلال وسواس شستشو و 17 نفر بيمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگير و نيز 15 نفر افراد سالم و عادی که در متغيرهای سن، جنس و سطح تحصيلات همگن شده و از شرايط اجتماعی و اقتصادی مشابه برخوردار بودند، انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه بالينی ساختار يافته برای اختلالات محور يک (SCID-I)، مقياس وسواسی اجباری ييل برآون، سياهه اضطراب وافسردگی بک، مصاحبه ساختار يافته حافظه شرح حال و نيز آزمون حافظه شرح حال بود. داده‌های بدست آمده با روش‌های آماری تحليل واريانس چند متغيری يک راهه و آزمون تعقيبی بنفرونی، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد که ميانگين گروه سالم در نمره کل مصاحبه حافظه شرح حال از گروه وسواس شستشو و در زيرمقياس حافظه معنايی دوره کودکی از گروه وسواس وارسی به شکل معناداری بالاتر است و همچنين در آزمون حافظه شرح حال، ميانگين توليد حافظه شرح حال اختصاصی بويژه هنگامی که لغات محرک مثبت می‌باشد در گروه سالم بالاتر از گروه وسواس شستشو است. نتيجه‌گيری: به نظر می‌رسد که افراد مبتلا به اختلال وسواس وارسی و وسواس شستشو عملکرد ضعيف‏تری در حافظه شرح حال نسبت به مبتلايان به اختلال اضطراب فراگير و افراد بهنجار دارند.