پیش‌بینی علائم اختلال‌های شخصیت بر پایه طرحواره‌های ناسازگار اولیه و صفات شخصیت

هدف از پژوهش حاضر، تعيين نقش طرحواره‌های ناسازگار اوليه و صفات شخصيت در پيش بينی علائم اختلال‌های شخصيت خوشه ب می‌باشد. روش: روش تحقيق حاضر از نوع همبستگی می‌باشد. نمونه آماری اين پژوهش را 430 نفر از دانشجويان دانشکده‌های دانشگاه شهيد مدنی آذربايجان تشکيل دادند که به روش نمونه‌گيری خوشه‌ای چند مرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه چند محوری بالينی ميلون (MCMI-III)، طرحواره‌های ناسازگار اوليه يانگ- فرم کوتاه (YSQ-SF) و پرسشنامه شخصيتی نئو- فرم کوتاه (NEO-FFI) بود. داده‌ها از طريق رگرسيون چندگانه به روش همزمان و همبستگی پيرسون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج بيانگر همبستگی معنادار طرحواره‌های ناسازگار اوليه و صفات شخصيتی با اختلال‌های شخصيت خوشه ب بود. تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد که، طرحواره گرفتار/ خودتحول نيافته مهم‌ترين پيش‌بينی کننده اختلال شخصيت نمايشی می‌باشد. طرحواره معيارهای سرسختانه بيشترين نقش را در پيش‌بينی شخصيت خودشيفته ايفا می‌کند. همچنين طرحواره بی‌اعتمادی مهم‌ترين پيش‌بينی کننده اختلال‌های شخصيت ضد اجتماعی و مرزی بود. در نهايت صفت روان‌آزردگی، بيش از ساير صفات شخصيت، قدرت پيش‌بينی اختلال‌های شخصيت خوشه ب را داشت. نتيجه‌گيری: با توجه به يافته‌ها می‌توان بيان کرد که طرحواره‌های ناسازگار اوليه و صفات شخصيت نقش مهمی در پيش‌بينی علائم اختلال‌های شخصيت دانشجويان دارند.