نقش هیجان در رابطه با خلاقیت و شخصیت

هدف از تحقيق حاضر تعيين نقش القای هيجان مثبت و منفی در حل مساله خلاق با توجه به ابعاد برونگردی و روان‌گسسته است. روش: پژوهش حاضر در مقوله طرح‌های تجربی قرار دارد؛ که ظرفيت حل مساله خلاق بر اساس مقايسه‌های بين‌گروهی مورد بررسی قرار گرفت و از سوی ديگر آثار القای هيجان مثبت و منفی در چهارچوب مقايسه‌های درون‌گروهی وارسی شد. جامعه آماری اين پژوهش دانشجويان دانشگاه های اصفهان بود. آزمودنی‌های داوطلبی که در کلاس‌های عمومی اين دانشگاه شرکت داشتند، ابتدا نسخه تجديد نظر شده پرسشنامه شخصيتی آيزنک را تکميل و سپس تعداد 40 نفراز آن‌ها بر اساس نمره‌های انتهايی توزيع در دو بعد E وP برای دو گروه برونگرد و روان گسسته‌گرای بالا (هر گروه 20 نفر) انتخاب شدند. هر يک از آزمودنی‌ها دو بار در معرض کاربندی آزمايشی (يک بار هيجان مثبت و يک بار هيجان منفی) قرار گرفت و پس از آن تکاليف حل مساله خلاق را تکميل نمودند. يافته‌ها: مقايسه گروه‌ها در متغير ظرفيت حل مساله خلاق حاکی از عملکرد بهتر گروه برونگرد نسبت به گروه روان‌گسسته‌گرای بالا بود. تحليل يافته‌های مرتبط با القای هيجان نشان داد که در گروه برونگرد حل مساله خلاق در حالت هيجان مثبت بيشتر بود اما گروه روان-گسسته گرای بالا در حالت هيجان منفی، ظرفيت حل مساله خلاق بيشتری را نشان بود. نتيجه‌گيری: يافته‌های پژوهش حاضر تاييد کننده نظريه انگيختگی پايين و خلاقيت مارتيندال است. همچنين نتايج حاکی از تاثير متفاوت متغير هيجان با توجه به اثر شخصيت می‌باشد. به عبارت ديگر، آثار متفاوت هيجان مثبت و منفی با توجه به ابعاد شخصيت مورد توجه می‌باشد.