مقیاس عوامل خطر و محافظت کننده سلامت روانی دانشجویان: ساخت و بررسی ویژگی‌های روانسنجی

هدف از پژوهش حاضر ساخت ابزاری برای اندازه گيری عوامل محافظت کننده و خطر سلامت روان در دانشجويان است. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفی پيمايشی است. جامعه آماری پزوهش را همه دانشجويان کارشناسی سال اول اکثر دانشگاه های کشور در سال تحصيلی 88-89 تشکيل می‌دهند. به منظور استانداردسازی ابزار پزوهش حاضر از 13 ابزار استفاده گرديد، که بخشی از آن‌ها در پژوهش حاضر بررسی می‌شوند و عبارتند از: مقياس رضايت از زندگي؛ آزمون جهت‌گيری به زندگي؛ پرسشنامه خودکارآمدی عمومي؛ مقياس التزام به وظايف ديني؛ مقياس نااميدی بک؛ مقياس کمال‌گرايی اهواز و سياهه حمايت اجتماعی و از دو روش تحليل عاملی اکتشافی و تاييدی استفاده شد. يافته‌ها: مقياس عوامل خطر و محافظت کننده سلامت‌روان دانشجويان دارای 42 گويه و شش خرده‌مقياس- جو خانواده، کمال‌گرايی، جهت‌گيری مذهبی، خودکارآمدی، حمايت اجتماعی ادراک شده و تمايلات خودکشی- است. ضرايب اعتبار ضرايب همگونی درونی اين خرده‌مقياس‌ها بين 59/0 (کمال‌گرايی) و 86/0 (تمايلات خودکشی) بدست آمد. ضرايب روايی حاصل از خرده‌مقياس‌های ابزار توليدشده با مولفه‌های ابزارهای همراه مطابق با مبانی نظری بود. نتيجه‌گيری: مقياس عوامل خطر و محافظت کننده سلامت‌روان دانشجويان ابزار مناسبی برای غربال‌گری مشکلات مربوط به عوامل موثر بر سلامت‌روان دانشجويان است.