بررسی اثر فرهنگ بر سبک تصمیم‌گیری سه گروه از روان‌درمانگران ایرانی در حل تعارض‌های بالینی نویسنده عباس ذبيح زاده ، محمدعلی مظاهری، جواد حاتمی، مهين توکلی، محسن دهقانی ، مريم عليپور سال انتشار: چکیده مقاله هدف از انجام اين مطالعه تعيين اثر فرهنگ بر سبک تصميم‌گيری بالينی سه گروه از روان‌درمانگران ايرانی (روان‌شناسان ايرانی تحصيل کرده در غرب، روان‌شناسان ايرانی تحصيل کرده در کشور و روحانيون مشاور) در سه بعدِ تصميم‌گيری بر مبنای مصلحت‌انديشی-واقعيّت‌گرايی، فردگرايی- جمع‌گرايی و جهت‌گيری کوتاه‌مدّت-بلندمدّت بوده است. روش: طرح تحقيق مطالعه‌ی حاضر از نوع علی‌مقايسه‌ای و جامعه‌ی مورد نظر شامل کليه‌ی روان‌درمانگران ايرانی بوده است. حجم نمونه‌ی مورد نظر شامل 83 روان‌درمانگر (30 درمانگر ايرانی تحصيل کرده در کشور، 21 درمانگر ايرانی تحصيل کرده در غرب، و 32 روحانی مشاور) بوده است که به شيوه‌ی نمونه‌گيری در دسترس انتخاب شدند. هر يک از شرکت‌کنندگان پس از مطالعه‌ی سه معمای بالينی درجه‌ی اهميت گزاره‌هايی مبتنی بر ابعاد تصميم‌گيری مورد سنجش در اين مطالعه را در تصميم‌گيری بالينی خود از يک (کمترين اهميت) تا 10 (بيشترين اهميت) نمره‌گذاری نمودند. يافته‌ها: نتايج آزمون تحليل واريانس چند‌متغيره نشان می‌دهد که بين سبک تصميم‌گيری درمانگران ايرانی تحصيل کرده در کشور و روحانيون مشاور با سبک تصميم‌گيری درمانگران ايرانی تحصيل کرده در غرب در دو بعد از سه بعد مورد مطالعه تفاوت‌های معناداری وجود دارد؛ چنان‌که سبک تصميم‌گيری گروه اخير نسبت به همتايان خود در دو گروه ديگر، بيشتر فردگرايانه و کمتر مصلحت‌انديش بوده است. نتيجه‌گيری: با توجه به نتايج به دست آمده، می‌توان اين انگاره را مورد پذيرش قرار داد که تجربه‌ی فضاهای فرهنگی اجتماعی متفاوت سبک تصميم‌گيری بالينی روان‌درمانگران را تحت تأثير قرار می‌دهد. فرم ثبت نظرات شما نام و نام خانوادگی: * شماره همراه: * آدرس ایمیل: * * نظر شما: * نظرات کاربران: