چکیده مقاله
ارزشیابی آموزشی درجه ارزش آفرینی برای ذینفعان را آشکار میسازد. نتایج ارزشیابی میتواند در بهبود کیفیت برنامههای آموزشی نیز مؤثر باشد و از هدر رفتن تلاشهای آموزشی جلوگیری میکند. در این پژوهش، با استفاده از مدل کرک پاتریک (1994)، اثربخشی دورههای آموزشی بهبود مدیریت را در سطح رفتار/کاربردی به روش توصیفی و شبه آزمایشی مورد بررسی قرار گرفته است. باید در نظر داشت که این پژوهش از نظر افق زمانی یک تحقیق طولی محسوب میشود. پیش آزمون پژوهش، دو هفته قبل از برگزاری دوره برای سنجش تغییر رفتار ناشی از یادگیری مبتنی برتجربه بکار گرفته شده است. پس آزمون شامل سنجش تغییرات رفتاری فراگیران در دو مقطع زمانی است: 1) دو هفته بعد از اتمام دوره؛ 2) یک الی دو ماه بعداز اتمام دوره.نتایج ارزشیابی روند تغییرات نشانگر آن است که تغییر رفتار شغلی ناشی از گذراندن دوره آموزشی هرچند بعد از دو هفته مشاهده میشود، اما این امر پایدار نبوده و بعد از گذشت یکماه سیر نزولی پیدا کرده است. به سخن دیگر، یادگیری فراگیران در این دورهها به تغییر رفتار شغلی آنان منجر نمیشود. بررسی علل این ناکامی نشانگر آن است که یازده عامل بازدارنده اثربخشی آموزشهای بهبود مدیریت را تقلیل و یا خنثی میکنند. یافتههای این پژوهش گویای آن است که نظام آموزش بهبود مدیریت در ایران نیاز به بازنگری اساسی دارد. این بازنگری در درجه اول مستلزم انتخاب مدل نظری مناسب و در مرحله بعد طراحی مبتنی بر نیازسنجی آموزشی در سطوح شغلی، سازمانی، و فراسازمانی است.