رابطه تعارض کار-خانواده با سلامت کلی، نارسایی شناختی در محیط کار و رضایت زناشویی: نقش تعدیل‌کننده کیفیت خواب و خودکارآمدی تعارض کار-خانواده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه تعارض کار- خانواده با سلامت کلی، نارسايی شناختی در محيط کار و رضايت زناشويی و با توجه به نقش تعديل‌کننده کيفيت خواب و خودکارآمدی تعارض کار- خانواده انجام گرفت. روش: اعضای نمونه اين پژوهش شامل 234 نفر از کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری بودند که به روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در پژوهش پرسشنامه تعارض کار- خانواده، فهرست کيفيت خواب پيتزبورگ، پرسشنامه خودکارآمدی تعارض کار-خانواده، فرم کوتاه پرسشنامه زمينه‌يابی سلامت، پرسشنامه نارسايی شناختی در محيط کار و مقياس رضايت زناشويی را تکميل کردند. جهت تحليل داده‌ها از تحليل رگرسيون سلسله مراتبی استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان دادند که تعارض کار-خانواده با سلامت کلی و رضايت زناشويی رابطه منفی و با نارسايی شناختی در محيط کار رابطه مثبت دارد. نتايج همچنين حاکی از نقش تعديل‌کننده کيفيت خواب و خودکارآمدی تعارض کار- خانواده در رابطه بين تعارض کار- خانواده با سلامت کلی، نارسايی شناختی در محيط کار و رضايت زناشويی بودند. نتيجه‌گيری: با وجود اين که تعارض کار-خانواده از جمله موضوعات پژوهشی مهم در حيطه رفتار سازمانی به حساب می‌آيد، نقش تعديل‌کننده متغيرهايی مانند کيفيت خواب و خودکارآمدی تعارض کار- خانواده بسيار کم در اين پژوهش‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه حاضر نشان داد که اين دو متغير منابع لازم را برای فرد جهت کاهش تعارض کار- خانواده فراهم می‌آورند. بنابراين، از ديدگاه عملی، سازمان‌ها می‌بايست به منظور کاهش اين تعارض لزوم طراحی ساز و کارهای مداخله‌ای را جهت ارتقای کيفيت خواب و خودکارآمدی تعارض کار-خانواده دريابند.