چکیده مقاله
اين پژوهش با هدف پيشبينی سبکهای عشق از طريق هموابستگی در زنان به اجرا در آمد. روش پژوهش، توصيفی از نوع همبستگی بود. گروه نمونه 450 زن ساکن شهر اصفهان بودند که با روش نمونهگيری در دسترس انتخاب شدند و به مقياس سنجش هموابستگی (هاگزـ هامر و همکاران، 1998) و پرسشنامۀ سبکهای عشق (هندريک و هندريک، 1986) پاسخ دادند. دادههای حاصل از پرسشنامههای پژوهش از طريق ضريب همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل گرديد. نتايج نشان داد که بعضی از سبکهای عشق را میتوان از طريق مؤلفههای هموابستگی پيشبينی کرد، به اين صورت که بجز سبک عشق منطقی و ايثارگرانه، چهار سبک عشق ديگر يعنی سبک عشق پرشورشهوانی، نمايشی، دوستانه و وابستۀ وسواسی از طريق مؤلفههای هموابستگی قابل پيشبينی است (01/0>P).با توجه به نتايج بهدست آمده، میتوان گفت که هموابستگی متغير مهمی در پيشبينی جنبههای اساسی زندگی از جمله روابط بينفردی به شمار میآيد.