پیش‌بینی خودکارآمدی دختران دانش‌آموز دبیرستان بر اساس ویژگی‌های شخصیت مادران

هدف از اين پژوهش، پيش‌بينی خودکارآمدی دختران بر اساس ويژگی‌های شخصيتی مادرانشان بود. روش پژوهش همبستگی و تعداد نمونه 351 دانش‌آموز مقطع متوسطۀ استان البرز بود که به‌صورت نمونه‌گيری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ شخصيتی نئو (مک کری و کاستا، 1985) و خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) بود. تحليل يافته‌ها نشان داد از بين متغيرهای پيش‌بين، تنها خرده‌مقياس مسؤوليت‌پذيری مادران، خودکارآمدی دختران را پيش‌بينی می‌کند و ضريب رگرسيون (226/0= β)، نشان‌دهندۀ رابطۀ مثبت مسؤوليت‌پذيری مادران با خودکارآمدی دختران بود (002/0>P). همچنين، معدل دختران دبيرستانی با ضريب رگرسيون (330/0= β)، گويای همبستگی مثبت و معنادار (0001/0>P)؛ و سن مادران با ضريب رگرسيون (105/0-= β) گويای همبستگی منفی و معنادار با خودکارآمدی دختران آنها بود (037/0>P). بنابراين، می‌توان نتيجه گرفت با توجه به نقشی که مسؤوليت‌پذيری و فاصلۀ سنی کم مادران با دختران، بر خودکارآمدی دخترانشان دارد، لازم است با تقويت منابع مسؤوليت‌پذيری مادران، و تشويق مادران به فرزنددار شدن در سنين جوانی، خودکارآمدی فرزندان نوجوان آنها را افزايش داد.