اثربخشی معنادرمانی گروهی بر احساس تنهایی زنان سالمند مقیم‌ سرای سالمندان

هدف اين پژوهش بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر احساس تنهايی زنان سالمند مقيم سرای سالمندان بود. نمونه از بين تمام زنان سالمند مقيم سراهای سالمندان شهرستان شهريار با استفاده از روش نمونه‌گيری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی دردوگروه آزمايشی و گواه گمارده شدند. سپس گروه آزمايش در ده جلسۀ دو ساعته (دو جلسه در هفته) معنادرمانی گروهی شرکت کردند و گروه گواه هيچ مداخله‌ای دريافت نکرد. ابزارگردآوری اطلاعات، مقياس تجديدنظر شدۀ احساس تنهايی (راسل و همکاران،1980) بود و برای تجزيه و تحليل داده‌ها ازآزمون کواريانس استفاده شد. يافته‌های اين مطالعه نشان داد که معنادرمانی گروهی، احساس تنهايی را در گروه آزمايشی به‌طور معناداری کاهش داده است (001/0>P). باتوجه به اين مطالعه می‌توان گفت معنادرمانی گروهی بر کاهش احساس تنهايی زنان سالمند مؤثر است. بنابراين پيشنهاد می‌شود درمان‌هايی ازاين دست برای ارتقای سلامت روان سالمندان استفاده گردد.