پیش‌بینی انگیزش پیشرفت براساس سبک‌های یادگیری کلب در دانش‌آموزان دورۀ متوسطۀ شهر تهران

هدف اين پژوهش پيش‌بينی انگيزش پيشرفت براساس سبک‌های يادگيری کُلب در دانش‌آموزان دورۀ متوسطه شهر تهران بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش همۀ دانش‌آموزان دورۀ متوسطۀ شهر تهران در سال تحصيلی 93ـ1392بودند. نمونه‌ای شامل 720 دانش‌آموز (360 دختر، 360 پسر) به روش نمونه‌گيری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزاره اندازه‌گيری شامل پرسشنامه سبک‌های يادگيری (کلب و کلب 3،1ـ 2005) و پرسشنامۀ انگيزش پيشرفت (هرمنس، 1970) بود. داده‌ها با استفاده از رگرسيون گام به گام تحليل گرديد. نتايج پژوهش نشان داد از بين سبک‌های يادگيری کلب، پس از حذف سبک‌های يادگيری جذب‌کننده، همگرا و انطباق‌يابنده که تأثير معناداری بر انگيزش پيشرفت نداشتند، فقط متغير سبک يادگيری واگرا به‌صورت معناداری قادر به پيش‌بينی انگيزش پيشرفت دانش‌آموزان بود (05/0 P≤).