تاثیر همراه‌سازی درمان حساس‌سازی پنهان با درمان شناختی رفتاری بر میزان قدرت میل و احتمال به مصرف کراک

هدف اين پژوهش بررسی تاثير درمان حساس‌سازی پنهان با درمان شناختی ـ رفتاری بر ميزان قدرت ميل و احتمال به مصرف کراک بود. اين پژوهش نيمه‌آزمايشی، از تمامی مراجعه‌کنندگان به مراکز درمانی مواد شهرستان اسلامشهر در سال 1389 بود که سوءِ مصرف کراک داشته‌اند به‌عنوان جامعه آماری استفاده کرد. 30 نفر با روش انتخاب در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). پيش و پس از مداخلات، همۀ مراجعان به پرسشنامۀ مقياس پيش‌بينی بازگشت RPS (رايت، 2001) پاسخ دادند. گروه آزمايش 12 جلسه تحت درمان شناختی رفتاری به همراه حساس‌سازی پنهان قرار گرفت و گروه گواه فقط درمان شناختی رفتاری را دريافت کرد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون کوواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد که حساس‌سازی پنهان با درمان شناختی ـ رفتاری در ميزان ميل به مصرف مؤثر و در احتمال بازگشت به مصرف بی‌تأثير است (01/0=P).