نقش سلامت روان بر عملکرد تحصیلی دانشجویان، با میانجیگری انگیزش پیشرفت تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف تبيين نقش سلامت روان بر عملکرد تحصيلی دانشجويان، با ميانجيگری انگيزش پيشرفت تحصيلی آنان انجام شده‌است. روش پژوهش توصيفی و طرح پژوهش، همبستگی از نوع مدل‌يابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری 4020 دانشجوی دانشگاه بيرجند بود. با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه‌گيری طبقه‌ای 351 دانشجو به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های سلامت روان (گلدبرگ، 1972) و انگيزش پيشرفت تحصيلی (حسينی و همکاران، 1387) و معدل نمرات تحصيلی برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. تحليل همبستگی نشان داد که سلامت روان با انگيزش پيشرفت تحصيلی، انگيزش پيشرفت با عملکرد تحصيلی و همچنين افسردگی با عملکرد تحصيلی رابطه معنی‌داری داشته‌اند (01/0P<). مدل‌يابی معادلات ساختاری سلامت روان، انگيزش پيشرفت تحصيلی و عملکرد تحصيلی دانشجويان براساس شاخص‌های برازش الگو تأييد شد و همچنين رفتارها نشان‌داد که سلامت روان بر انگيزش پيشرفت تحصيلی تأثيرگذار بوده است (62/0=γ). انگيزش پيشرفت تحصيلی نيز بر عملکرد تحصيلی مؤثر بوده است (44/0= β). در نهايت، سلامت روان با ميانجيگری انگيزش پيشرفت تحصيلی بر عملکرد تحصيلی دانشجويان تأثير داشته است (51/0=γ).