چکیده مقاله
امروزه برونسپاری در صنعت خودرو هم یک ضرورت اجتنابناپذیر و هم یک مسئله چالشانگیز محسوب میشود، به طوری که برای مدیریت مناسب این مهم، داشتن یک چارچوب جامع ضروری به نظر میرسد. در این تحقیق سعی شده است که بر اساس چهار سوال اصلی تحقیق برونسپاری شامل "چه چیزی؟"، "چه شرکتی؟"، "به چه شرکتی؟" و "چگونه؟"، چارچوبی جامع برای برونسپاری در صنعت خودرو از دیدگاه خودروسازان ارائه شود تا بر اساس آن، عوامل موثر بر برونسپاری در این صنعت و نیز ارتباط و نوع اثرگذاری آنها روشن شود. از آنجا که فاز طراحی ماهیت متفاوتی نسبت به فاز تولید دارد، مدلهای متمایزی برای برونسپاری این دو فاز ارائه و طی یک روش کمی و پیمایشی مورد آزمون قرار گرفتهاند. دادهها از طریق پرسشنامه از مدیران و کارشناسان دو شرکت بزرگ این صنعت در کشور، ایرانخودرو و سایپا، اخذ شده و مدلهای ارائه شده با روش مدلسازی معادلات ساختاری آزموده شدهاند. یکی از مهمترین دستاوردهای این تحقیق این است که "پیمانهبندی" تنها عاملی است که برونسپاری دو فاز طراحی و تولید را از یکدیگر متمایز میکند. علاوه بر این، بر خلاف انتظار، "پیمانهبندی" در تولید اثر معناداری بر "میزان شراکت" نداشته است که به واسطه ساختار متفاوت زنجیره تأمین در ایران قابل توجیه است. این مشاهده به نوعی بیانگر علت ضعف نسبی کارآیی در صنعت خودرو در ایران بوده که خود میتواند موضوع تحقیقات آتی در این حوزه باشد.