چکیده مقاله
چکیده: رویکرد کسب و کارهای نوین به سمت پویایی محیط، توسعه شایستگیها و سعی در ایجاد سازمانهای یادگیرنده و دانشآفرین بوده است. در این راستا استفاده از فرآیند کانون های ارزیابی و توسعه عاملی اثرگذار در مسیر توسعه قابلیتها و شایستگیهای کارکنان محسوب میشود. کانون ارزیابی با عمر بیش از 60 سال در جهان و بیش از یک دهه در ایران روشی است ترکیبی از تمرین‌های مختلف مبتنی بر شرایط متنوع شغلی که به منظور جمع‌آوری اطلاعات معتبر و دقیق از نامزدها جهت جذب، انتخاب، ارتقاء و ارزیابی آنها در یک محیط کاری استفاده می شود. کانون ارزیابی با رویکرد توسعه، فرآیندی است که در آن شخص شاغل با توجه به رویکردهای شغلی که در آن فعال است و جهتگیریهای سازمان، در کانون توسعه مورد ارزیابی قرار گرفته و بدینصورت برنامه توسعه فردی متناسب با توانایی، دانش و مهارت در قالب گزارش بازخورد به شرکتکننده ارائه میشود. هدف این پژوهش شناسائی عارضه های کانون های ارزیابی وتوسعه ودسته بندی آنهاوارایه راهکارهای بهبود و در نهایت ارایه چارچوبی از ملزومات وپیش نیازهای اجرای کانون در ایران است. جامعه آماری پژوهش، تمام افراد فعال در حوزه کانون، متشکل از 21 نفر از مجریان، متخصصان و خبرگان کانون بودند که با آنان مصاحبه بعمل آمد. با تحلیل مصاحبهها عارضههای کانون شناسایی و در شش دستهی مفهومی که شامل فرهنگ پذیرش سازمانی، فرآیند آمادهسازی و برنامهریزی جهت برگزاری کانون، فرآیند اجرا، دستاوردها و نتایج و فرآیند ارزیابی کانون می باشد، طبقهبندی شدند.