اثر میانجی خوش بینی نسبت به مسیر پیشرفت شغلی در رابطه میان تناسب فرد- شغل و تناسب فرد- سازمان

چکیده: با وجود اهمیت سازه خوش‌بینی نسبت به مسیر پیشرفت شغلی و پیامدهای مثبت آن برای فرد و سازمان، پژوهش‌های اندکی در این موضوع انجام شده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تناسب فرد-سازمان و فرد- شغل بر خوش‌بینی به مسیر پیشرفت شغلی است. همچنین اثر میانجی خوش‌بینی به مسیر پیشرفت شغلی در رابطه میان این دو نوع تناسب مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان چهار دانشگاه بزرگ شهر تهران هستند و داده ها با استفاده از پرسشنامه گردآوری شده‌اند. یافته های پژوهش نشان می‌دهد که هم تناسب فرد- شغل و هم تناسب فرد- سازمان بر خوش بینی به مسیر پیشرفت شغلی تاثیر می‌گذارند و شدت این تاثیر، در مورد تناسب فرد- شغل بیشتر است. بررسی تاثیر توامان دو نوع تناسب مذکور بر خوش‌بینی به مسیر پیشرفت شغلی هم نشان می دهد تاثیر این دو متغیر به همراه هم، نسبت به زمانی‌که تک تک در نظر گرفته شوند، بیشتراست. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که تناسب بیشترفرد با شغل منجر به تناسب فرد با سازمان می‌شود و در این میان سازه خوش‌بینی به مسیر پیشرفت شغلی می‌تواند چنین رابطه‌ای را تسهیل کند. کلیدواژگان