چکیده مقاله
اين پژوهش با هدف بررسی تأثير مشاورۀ گروهی بخشش‌محور بر سازگاری و کيفيت زندگی زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاورۀ شهرستان نجف‌آباد انجام شد. اين پژوهش از نوع نيمه‌تجربی با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه گواه است. جامعۀ آماری پژوهش زنانی بودند که مشکلات زناشويی داشتند و در بهار 1393 به مراکز مشاورۀ شهر نجف‌آباد مراجعه کرده بودند. در ابتدا با استفاده از روش نمونه‌گيری تصادفی ساده 3 مرکز از بين 5 مرکز مشاورۀ موجود شهرستان نجف‌آباد انتخاب شد. سپس، با استفاده از روش نمونه‌گيری در دسترس 36 نفر به‌عنوان نمونه از آن مراکز انتخاب شدند و در يک گروه گواه و يک گروه آزمايش به‌طور تصادفی جايگزين شدند (در هر گروه 18 نفر). پس از اجرای پيش‌آزمون که با استفاده از پرسشنامۀ سازگاری اجتماعی (بل، 1961) و مقياس کيفيت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1996) به عمل آمد، گروه آزمايش 8 جلسۀ هفتگی مشاورۀ بخشش‌محور داشت. در نهايت، پس‌آزمون نيز با همان ابزارها بر روی هر دو گروه انجام گرفت. نتايج تحليل کواريانس چندمتغيره نشان داد که مشاورۀ بخشش‌محور در افزايش کيفيت زندگی تأثير معناداری داشته است (05/0P<). همچنين، اين آموزش در افزايش سازگاری زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره نيز تأثير معناداری داشت (05/0P<). نتايج اين پژوهش می‌تواند در افزايش سازگاری و کيفيت زندگی زنان به‌کار گرفته شود.