اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خوردن هیجانی در زنان چاق

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذيرش و تعهد بر خوردن هيجانی در زنان چاق شهر اصفهان انجام شد. در اين تحقيق، يک مطالعه نيمه آزمايشی با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيری يک‌ماهه به‌کار گرفته شد. با استفاده از نمونه‌گيری در دسترس، 30 زن دارای تشخيص چاقی به شيوه تصادفی در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. کليه آزمودنی‌ها قبل از مداخله، در پايان مداخله و يک ماه بعد در مرحله پيگيری به پرسشنامه رفتارهای خوردن هلندی (فورمن و هربرت، 2009)، پاسخ دادند. مداخله شامل 8 جلسه90 دقيقه‌ای درمان مبتنی بر پذيرش و تعهد بود که تنها به گروه آزمايش ارائه شد. نتايج تحليل کواريانس حاکی ازکاهش خوردن هيجانی در زير مقياس رفتار خوردن در مرحله پس‌آزمون بود و اين کاهش تا يک ماه پس از درمان پايدار بود (05/0P<). در زيرمقياس ميل به خوردن بين ميانگين نمرات گروه آزمايش و گواه تنها در مرحله پيگيری تفاوت معناداری وجود داشت (05/0P<). يافته‌های اين پژوهش حاکی از اثربخشی درمان مبتنی بر پذيرش و تعهد بر خوردن هيجانی زنان چاق بود.