چکیده مقاله
دوره ی نوجوانی، دوره ی مهمی است که با فرایند شکلگیری هویت همراه است. قسمتی از این فرایند رشدی، خطرجویی است که به شکل رفتارهای جنسی ناسالم، مصرف الکل، سیگار و سایر مواد نشان داده میشود. ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزندپروری در دوران حساس نوجوانی میتواند زمینه را برای گرایش به اعتیاد فراهم کند. هدف این پژوهش، ارایه ی مدلی برای پیشبینی گرایش نوجوانان به اعتیاد براساس ویژگیهای شخصیتی و سبک های فرزند پروری بود. بدین منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 500 نفر از دانشآموزان دبیرستانهای دخترانه و پسرانه ی شهر قزوین به صورت تصادفی انتخاب و از نظر نگرش به اعتیاد، پنج عامل بزرگ شخصیت و سبکهای فرزندپروری مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین روانرنجورخویی، بازبودن به تجربه، وجدانی بودن و سبکهای فرزندپروری (سهلگیر، مستبد و مقتدر) با نگرش به اعتیاد کلی دانشآموزان رابطه ی معنادار وجود دارد. طبق مدل به دست آمده، با افزایش نمره ی افراد در این متغیرها، شانس مثبت شدن نگرش به مصرف مواد افزایش خواهد یافت. به نظر می رسد که ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزندپروری بانگرش به اعتیاد در دانشآموزان دختر و پسر رابطه ی معناداری دارند و میتوانند در پیشگیری ازگرایش به اعتیاد موثر باشند.