تأثیر آموزش معنادرمانی گروهی بر ناامیدی و پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دبیرستان

اين پژوهش به‌منظور بررسی اثربخشی آموزش معنادرمانی گروهی بر نااميدی و پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دبيرستان انجام شده است. روش پژوهش نيمه‌تجربی با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش همه دانش‌آموزان پسر دبيرستان‌های شهر بروجرد در سال تحصيلی 94ـ1393 بودند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ نااميدی بک (بک، 1988) و پرسشنامۀ پرخاشگری اهواز (زاهدی‌فر، نجاريان و شکرکن، 1379) بود. 30نفر با نمرات بالای نااميدی در پرسشنامه نااميدی بک و پرسشنامه پرخاشگری اهواز به‌صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش در جلسات معنادرمانی شرکت کرد. و پس‌آزمون بعد از دو هفته بر روی هر دو گروه انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس چندمتغيری تجزيه و تحليل گرديد. نتايج نشان داد که در مقياس‌های نااميدی و پرخاشگری بين گروه آزمايش و گواه در پيش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>P). نتايج بيانگر اين است که معنادرمانی گروهی می‌تواند نوميدی و پرخاشگری را در دانش‌آموزان دبيرستانی پسر کاهش دهد.