نقش پیش بینی کننده ناتوانی ناشی از درد و ترس از حرکت در کارکرد خانواده ی بیماران مبتلا به درد مزمن اسکلتی ـ عضلانی

درد، مشکل رایجی در سلامت است که درصورت مزمن شدن می تواند منجر به ناتوانی شود. از سوی دیگر، تحقیقات اخیر تاکید دارد که بافت خانواده و افرادی که همراه بیمار زندگی می کنند از این شرایط تاثیر می پذیرند. این الگوهای تعامل خانوادگی روی کیفیت و سبک زندگی تاثیر می گذارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط ناتوانی و ترس از حرکت به عنوان متغیرهای پیش بین با کارکرد خانواده در بیماران مبتلا به دردمزمن اسکلتی- عضلانی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 82 بیمار مبتلا به درد مزمن اسکلتی- عضلانی به صورت نمونه ی در دسترس انتخاب و از نظر شدت درد، ناتوانی، ترس از حرکت و کارکرد خانواده مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد ناتوانی و ترس از حرکت به طور معناداری کارکرد خانواده را پیش بینی می کند. همچنین، بین شدت درد با ناتوانی و ترس از حرکت بیمار رابطه ی معناداری وجود دارد. به نظر می رسد ابتلا به درد مزمن به مرور زمان سیستم خانواده را نیز درگیر می کند و به بخشی از بیماری تبدیل می شود. این مطالعه بر اهمیت رویکرد سیستمی در بررسی درد تاکید دارد و نشان می دهد که متغیرهای فردی و بین فردی، نقش میانجی و تعدیل کننده ی قابل توجه ای در تبیین پیامدهای درد دارند.