اعتباریابی مقیاس اندازه‌گیری نگرش نسبت به سیگارکشیدن

هدف: این پژوهش با هدف اعتباریابی مقیاس اندازه‌گیری نگرش نسبت به سیگارکشیدن در میان دانشجویان انجام شده است. روش‌: از 250 دانشجوی دانشگاه شهید چمران اهواز که به روش تصادفی چند مرحله‌ای از میان کلیه دانشجویان دانشگاه یادشده انتخاب شدند، 233 نفر (113 دختر، 120 پسر) مقیاس نگرش نسبت به سیگارکشیدن را به‌طور کامل تکمیل نمودند. برای بررسی روایی سازه مقیاس یادشده، از روش تحلیل مؤلفه‌های اصلی (چرخش واریماکس) بهره گرفته شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که ضرایب پایایی آلفای کرونباخ و دونیمه‌سازی در کل مقیاس و در عامل‌های چهارگانه استخراج شده رضایت‌بخش می‌باشند. تحلیل عاملی این مقیاس به‌کمک تحلیل مؤلفه های اصلی (چرخش واریماکس) چهار عامل رابطه با افراد سیگاری، محدودیت‌ها و قوانین سیگارکشیدن، محیط بدون دود و سالم و عامل چهارم بدون نام، به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: مقیاس اندازه‌گیری نگرش نسبت به سیگارکشیدن را می‌توان به‌عنوان یک ابزار پایا و معتبر در محیط‌های آموزشی و پژوهشی به‌ویژه در زمینه بررسی نگرش‌های افراد سیگاری و غیرسیگاری نسبت به سیگار کشیدن به‌کار برد.