باورهای شبه‌سایکوتیک در گروهی از دانشجویان

هدف:�نظر به اهمیت وجود برخی تجربه‌های سایکوتیک در افراد عادی و ارتباط آن با سلامت روان این بررسی با هدف سنجش باورهای شبه‌سایکوتیک در گروهی از دانشجویان علوم پزشکی به‌‌عنوان بخشی از جمعیت عمومی و بررسی ارتباط آن با سلامت روان انجام شده است. روش:�این بررسی از نوع توصیفی- مقطعی است و در آن 150 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تهران که سابقه بیماری روانی مهمی در گذشته و حال نداشتند، به روش نمونه‌گیری در دسترس و به‌کمک پرسش‌نامه هذیان پیترز (PDI) و پرسش‌نامه سلامت عمومی (GHQ) بررسی شدند. داده‌ها به‌کمک ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون من- ویتنی تحلیل شدند. یافته‌ها:�این بررسی نشان داد که به‌طور متوسط هر فرد 38/9 باور شبه‌سایکوتیک را گزارش کرده است (دامنه صفر تا 28 باور). فراوانی باورهای شبه‌سایکوتیک و میزان ابعاد آن رابطه معکوسی با سلامت روان داشت (05/0p< ). نتیجه‌گیری:�در جمعیت دانشجویان، با وجود نبود بیماری مهم روانپزشکی، دامنه گسترده‌ای از باورهای شبه‌سایکوتیک دیده می‌شود و این باورها با سلامت روان ارتباط معکوس دارند.