XML اثربخش حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد(EMDR)در اختلال استرس پس ازضربه(PTSD) مزمن رزمندگان

هدف اين پژوهش بررسی اثربخشی حساسيت‌زدايی از طريق حرکات چشم و پردازش مجدد، در اختلال استرس پس از ضربۀ مزمن بود. جامعۀ آماری، همۀ رزمندگان بستری و دارای پروندۀ روانپزشکی در بيمارستان سلمان ياسوج بود که تشخيص اختلال مزبور را دريافت کرده بودند. 32 نفر از اين جامعه، به شيوۀ تصادفی ساده انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 16 نفرۀ آزمايش و گواه گمارده شدند. سپس آموزش حساسيت‌زدايی از طريق حرکات چشم و پردازش مجدد، به مدت 5 جلسۀ 90دقيقه‌ای و يک بار در هفته به گروه آزمايشی داده شد ولی به گروه گواه آموزشی داده نشد. ابزارهای پژوهش شامل مقياس‌های تأثير واقعۀ تجديدنظر شده، خودگزارش‌دهی نشانه‌های اختلال پس از ضربه، اضطراب، افسردگی، برآشفتگی ذهنی و اعتبار شناخت‌واره بود.آزمودنی‌ها در پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيری ارزيابی شدند. برای تحليل داده‌ها از تحليل کواريانس چندمتغيری و تک‌متغيری استفاده شد. روش حساسيت‌زدايی مزبور موجب کاهش ميانگين مقياس‌های تأثير واقعۀ تجديدنظر شده، خودگزارش‌دهی نشانه‌های اختلال مزبور، اضطراب و افسردگی شد (001/0P=). همچنين، بين آزمودنی‌های گروه آزمايشی و گواه از لحاظ متغيرهای مورد بررسی در مرحلۀ پيگيری تفاوت معناداری وجود داشت (001/0P=). يافته‌ها نشان داد که اين روش درمانی در بهبود علايم اختلال استرس پس از ضربه و نشانه‌های همراه با آن مؤثر بوده است.