میزان فرسودگی شغلی و خشنودی شغلی پزشکان جراح عمومی و متخصص داخلی شهر اصفهان

هدف از اجرای اين پژوهش مقايسه ميزان فرسودگی شغلی پزشکان جراح عمومی و متخصص داخلی شهر اصفهان در سال 1383 بود. بدين منظور 35 نفر از پزشکان جراح عمومی و 35 نفر از متخصصان داخلی به‌صورت تصادفی ساده از فهرست سازمان نظام پزشکی استان اصفهان انتخاب شدند و پرسشنامه‌های جمعيت‌شناختی، فرسودگی شغلی مسلش و جکسون و پرسشنامه محقق‌ساخته خشنودی شغلی در مورد آنها اجرا شد. ضريب پايايی اين دو پرسشنامه 8/0 محاسبه و ضريب روايی همزمان بين نمرات دو پرسشنامه برابر با 65/0- محاسبه گرديد. در رابطه با فرضيه‌های پژوهش فرض شد که بين ميانگين‌های نمرات کل فرسودگی شغلی و زيرمقياس‌های دو گروه پزشکان تفاوت وجود دارد. نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد که ميانگين نمرات کل فرسودگی شغلی پزشکان جراح عمومی به‌طور معناداری بيشتر از متخصصان داخلی بود. (001/0 = P). همچنين خستگی عاطفی (001/0 = P)، عملکرد فردی (005/0=P) و خشنودی شغلی (029/0 = P) پزشکان جراح عمومی بيشتر از متخصصان داخلی بود. در ضمن ميانگين‌ نمرات کل فرسودگی شغلی پزشکان زن به‌طور معناداری بيشتر از پزشکان مرد بود. ولی تفاوت معناداری بين ميانگين‌ نمرات مسخ شخصيت پزشکان جراح عمومی و متخصصان داخلی مشاهده نشد (021/0 = P). همچنين خستگی عاطفی (001/ 0 = P) و خشنودی شغلی (001/0 = P) پزشکان زن بيشتر از پزشکان مرد بود، ولی تفاوت معناداری بين ميانگين‌ نمرات مسخ شخصيت و عملکرد فردی پزشکان زن و مرد وجود نداشت. در نهايت با توجه به يافته‌ها، پيشنهادهايی برای پژوهشگران آتی و پزشکان جراح عمومی و متخصص داخلی ارائه گرديده است.