رابطه علّی استرس چالش، استرس مانع پیشرفت، فرسودگی و انگیزش یادگیری با عملکرد تحصیلی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی اهواز

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بين استرس چالش، استرس مانع پيشرفت، فرسودگی و انگيزش يادگيری با عملکرد تحصيلی بود. جامعۀ آماری کليۀ دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامی اهواز در سال تحصيلی 86 ـ 85 بود. نمونۀ پژوهش 300 دانشجو بود که به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. در تحقيق حاضر از پرسشنامه استرس ليپين، ليپين و جکسون، فرسودگی مزلچ، پرسشنامۀ جهت‌گيری انگيزشی و معدل کل نمرات دانشجويان استفاده شد. پس از جمع‌آوری داده‌ها، از روش‌های آماری ميانگين، انحراف معيار و تحليل مسير به‌منظور تحليل داده‌ها استفاده شد. تحقيق حاضر شامل يک فرضيۀ اصلی و 8 فرضيۀ فرعی است. فرضيۀ اصلی رابطه علّی ميان استرس چالش، استرس مانع پيشرفت، فرسودگی و انگيزش يادگيری با عملکرد تحصيلی است که تأييد شد. همچنين مسيرهای مستقيم از استرس چالش به فرسودگی و انگيزش يادگيری، از استرس مانع پيشرفت به فرسودگی و انگيزش يادگيری، معنادار بودند. همچنين مسيرهای غيرمستقيم از استرس چالش به عملکرد تحصيلی از طريق فرسودگی و انگيزش يادگيری و از استرس مانع پيشرفت به عملکرد تحصيلی از طريق فرسودگی و انگيزش يادگيری معنادار بود.