چکیده مقاله
اين پژوهش با هدف بررسی رابطه اضافه وزن در زنان خود معرف به مراکز کاهش وزن با اعتماد به نفس، افسردگی، سبک زندگی و خود بدنی (خود پنداره بدنی) در شهر اصفهان به مرحله اجرا در آمده است. در راستای دستيابی به هدف پژوهش از سه مرکز (مطب‌های خصوصی پزشکان تغذيه و کنترل اضافه وزن ) در بهار 1385 تعداد100 نفر از زنان خود معرف برای کاهش و يا کنترل وزن به صورت تصادفی ساده برای پاسخگويی به مقياسهای پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه اعتماد به نفس کوپراسميت، پرسشنامه خود بدنی تام‌کش، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه سبک زندگی بوده است. ميزان اضافه وزن بر حسب تفاوت وزن فعلی از وزن ايده‌آل اندازه‌گيری شده است. پايايی پرسشنامه‌های پژوهش بر حسب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه اعتماد به نفس 69/0، برای پرسشنامه افسردگی 83/0، برای پرسشنامه سبک زندگی 78/0و برای پرسشنامه خود بدنی 75/0 به‌دست آمد. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون همزمان و گام به گام مورد تحليل قرار گرفت. نتايج به‌دست آمده نشان داد که اضافه وزن صرفاً با افسردگی (01/0P< و 294/0=r)، وزن ذهنی (01/0P< و 645/0=r) و ارزشيابی قيافه (01/0P< و 335/0=r) دارای رابطه معناداری است. در تحليل رگرسيون همزمان، وزن ذهنی و جهت‌گيری تناسب اندام (دو زير مقياس خود بدنی) دارای توان پيش‌بينی معنادار (05/0P<) برای اضافه وزن بودند. اما در تحليل رگرسيون گام به گام به ترتيب وزن ذهنی، جهت‌گيری تناسب اندام و ارزشيابی قيافه دارای توان پيش‌بينی معنادار (05/0P<) برای اضافه وزن بودند.