ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش تیپ شخصیتی D و رابطه آن با بیماری کرونری قلب

هدف اين پژوهش، ساخت مقياسی برای سنجش تيپ شخصيتي (دی) و رابطه آن با بيماری کرونری قلب است. جامعه آماری پژوهش کليه دانشجويان و کارمندان دانشگاههای آزاد اسلامی و کارمندان شاغل در صنايع استان اصفهان و بيماران کرونری قلب مراجعه کننده به مطب‌های تخصصی قلب بودند. نمونه پژوهش 870 فرد بهنجار و 174 بيمار قلبی بودند که به شيوه تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای بررسی روايی سازه پرسشنامه مقدماتی از روش آماری تحليل عوامل و برای آزمون فرضيه پژوهش از آزمون يو ـ من ـ ويتنی استفاده شد. همچنين برای بررسی روايی، همزمان فرم مقدماتی مقياس D ، از پرسشنامه‌های تيپ شخصيتی D دنولت، سلامت روانی کلی (GHQ)، و زيرمقياس افکار منفی تعامل اجتماعی گلاس استفاده شد. ضرايب همبستگی، از اجرای همزمان با پرسشنامه‌های گفته شده به ترتيب برابر با 95/0، 55/0 و 52/0، (001/0 < P) به‌دست آمد. برای بررسی پايايی مقياس ساخته شده از روشهای آلفای کرونباخ، بازآزمايی و دو نيمه‌سازی استفاده شد. ضرايب به‌دست آمده با اين روشها به ترتيب برابر با 85/0، 92/0 و 74/0، (001/0P<) بود. نتايج تحليل عاملی با روش مؤلفه‌های اصلی و چرخش از نوع واريماکس 5 عامل به‌دست آمد که به ترتيب به نامهای: افسردگی، اضطراب، خشم و زودرنجی به‌عنوان زيرمقياس هيجان‌های منفی و عامل‌های محدوديت اجتماعی و بازداری کلامی به‌عنوان زيرمقياس بازداری اجتماعی نامگذاری شدند. مقادير کل ارزش ويژه مقياس 22 سؤالی برابر با 06/14، KMO (نشان‌دهنده کفايت نمونه‌گيری) برابر با 85/0 و آزمون کرويت بارتلت برابر با 59/1381، (001/0< P) به‌دست آمد. نتايج مربوط به بررسی رابطه تيپ شخصيتی D و بيماری کرونری قلب نشان داد که يوـ من ـ ويتنی برابر با 85/5=z ، (001/0< P) به‌دست آمد. بنابراين تفاوت بين نمرات افراد بهنجار و بيماران قلبی معنادار بود.