تأثیر آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری بر استرس بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

هدف اصلی اين پژوهش تعيين تأثير آموزش گروهی به شيوه شناختی‌ـ رفتاری بر استرس بيماران مبتلا به مولتيپل اسکلروزيس و هدف فرعی آن تعيين نقش تعديل‌کنندگی ويژگيهای جمعيت‌شناختی بر ميزان استرس آزمودنی‌ها بود. از بين جامعه آماری که کليه بيماران مولتيپل اسکلروزيس عضو انجمن ام.‌اس اصفهان بودند، 60 نفر به‌طور تصادفی انتخاب شدند و از بين آنان 30 نفر که بالاترين نمره استرس را داشتند به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تقسيم شدند .گروه آزمايش، تحت آموزش گروهی به شيوه شناختی‌ـ رفتاری در 9 جلسه هفتگی قرار گرفتند و گروه کنترل هيچ مداخله‌ای دريافت نکردند .ابزار پژوهش دو پرسشنامه نشانه‌های فشار روانی کوپر(1983) و پرسشنامه محقق‌ساخته عوامل تنش‌‌زای شايع در بيماران ام.اس بود که هر دو پرسشنامه در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون برای جمع‌آوری داده‌ها در مورد هر دو گروه آزمودنی اجرا گرديد. نتايج تحليل کوواريانس در پرسشنامه کوپر نشان داد که آموزش گروهی شناختی‌ـ رفتاری موجب کاهش معنادار در ميزان استرس گروه آزمايش نسبت به گروه گواه شده است (05/0P<) .اما نتايج تحليل کوواريانس پرسشنامه عوامل استرس‌زای شايع بيماران ام. اس در کاهش شدت عوامل تنش‌‌زای دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد. همچنين نتايج نشان داد که ويژگيهای جمعيت‌شناختی در هر دو آزمون بر تعديل نمرات استرس آزمودنی‌ها تأثير معناداری نداشته است.