چکیده مقاله
هدف اين پژوهش بررسی رابطه خوش‌بينی و بدبينی با سلامت روان و ابعاد آن (نشانه‌های بدنی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی، افسردگی) و مقايسه رابطه خوش‌بينی و بدبينی با سلامت روان در زنان و مردان بزرگسال شهر اصفهان، در سال 1385 است. برای دستيابی به اهداف پژوهش، نمونه‌ای 100 نفری با روش نمونه‌گيری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از جامعه آماری انتخاب و پرسشنامه‌های خوش‌بينی ـ بدبينی (محقق‌ساخته) و سلامت عمومی در مورد آنها اجرا شد. نتايج ضريب همبستگی پيرسون نشان داد که بين خوش‌بينی با سلامت روان و ابعاد آن رابطه معنادار وجود دارد (01/0 P < ). همچنين بين بدبينی با سلامت روان و ابعاد آن (نشانه‌های بدنی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی) (01/0 P < ) و بدبينی با افسردگی (05/0 P < ) رابطه معنادار وجود دارد. اما براساس نتايج Z فيشر بين رابطه خوش‌بينی و بدبينی با سلامت روان در زنان و مردان بزرگسال تفاوتی وجود ندارد.