رابطه عمل به باورهای دینی با شادکامی و رضایت زناشویی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه

اين پژوهش با هدف بررسی رابطه بين دينداری با شادکامی و رضايتمندی زناشويی انجام گرفت. طرح پژوهشی توصيفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام کادر آموزشی، کارکنان و دانشجويان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه در سال تحصيلی 87 ـ86 بود. نمونه پژوهش 269 آزمودنی (62 نفر عضو هيأت علمی، 28نفر از کارکنان و 179 دانشجوی متأهل) بود که به شيوه طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه شادکامی (90/0= α )، پرسشنامه رضايت زناشويی (92/0 = α ) و آزمون «معبد2» (97/0= α ) بود. برای تجزيه و تحليل داده‌ها علاوه بر روشهای آمار توصيفی از تحليل واريانس يکطرفه ( ANOVA ) ، ضريب همبستگی پيرسون و رگرسيون چندمتغيره استفاده گرديد. تحليل نتايج نشان داد که بين دينداری با شادکامی و رضايت زناشويی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (01/0 > P ). دينداری و سن، پيش‌بينی‌کننده‌های مناسبی برای رضايت زناشويی و شادکامی محسوب می‌شوند (05/0 < P ).