چکیده مقاله
اين تحقيق هيجانهای بيان شده در اشعار غنايی ديوان پنج شاعر مشهور، عطار، مولوی، سعدی، حافظ و شهريار را بررسی و مقايسه میکند. با نمونهگيری تصادفی، از ميان اشعار اين شاعران نمونه انتخاب شد و فهرستی تدوين گرديد که دارای اعتبار محتوا و پايايی 90/0 بود. يافتههای تحقيق نشان داد که 5 الی 19 درصد اشعار اين ديوانها هيجانهای مشخصی را بيان میکند که هيجان عشق، غم و شادی از جمله آنها بودند و با فراوانی بالا در ديوانها مشاهده شد. بيان هيجان عشق در همه اين پنج ديوان در صدر قرار دارد، ولی هيجان غم در سرودههای شهريار و شادی در شعرهای مولوی بيشتر ديده میشود. اين حالتهای هيجانی مثبت و منفی که با شدت بالايی سروده شدهاند، در ديوانها متفاوت از يکديگر بوده و با ويژگيهای شخصی هر يک از شاعران مطابقت دارد و تيپ شخصيتی ـ هيجانی خاصی را پيشنهاد میکند که نشاندهنده بيان هيجانی با شدت بالاست.