تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی به مادران برکاهش مشکلات رفتاری دانش‌آموزان سوم تا پنجم ابتدایی

هدف از اين پژوهش بررسی تأثير آموزش مهارتهای زندگی به مادران بر کاهش مشکلات رفتاری دانش‌آموزان مقطع تحصيلی سوم تا پنجم ابتدايی شهر اصفهان است. اين پژوهش نيمه‌تجربی از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری را کليه دانش‌آموزان پايه‌های سوم تا پنجم ابتدايی در سال تحصيلی 87 ـ86 تشکيل داده است. روش نمونه‌گيری مورد استفاده در پژوهش برای انتخاب مدارس خوشه‌ای چند مرحله‌ای و برای انتخاب آزمودنی‌ها بر اساس امتياز مشکلات رفتاری آنها است. بدين ترتيب که از 5 ناحيه آموزش و پرورش اصفهان، يک ناحيه به‌طور تصادفی انتخاب و سپس از اين ناحيه يک دبستان دخترانه و يک دبستان پسرانه به طور تصادفی انتخاب شد. آنگاه از اين دو مدرسه با انجام پيش‌آزمون از کليه دانش‌آموزان پايه سوم تا پنجم، 96 نفر دانش‌آموز که دارای مشکلات رفتاری بودند مشخص و به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند، سپس اين 96 نفر به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. به مادران گروه آزمايشی طی 9 جلسه آموزش مهارتهای زندگی داده شد. همچنين به‌منظور بررسی ميزان مشکلات رفتاری از آزمون مشکلات رفتاری راتر (9/0 = ) استفاده شد. نتايج نشان داد که بين عملکرد گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداری (001/0P<) وجود دارد و آموزش مهارتهای زندگی به مادران بر کاهش مشکلات رفتاری تأثير دارد.