اثربخشی و مقایسۀ گروه‌درمانی‌ شناختی به شیوۀ منطقی ـ عاطفی ـ رفتاری و روش هومیوپاتی بر اختلال افسردگی زنان

هدف اين پژوهش مقايسۀ اثربخشی گروه‌‌درمانی ‌شناختی به شيوۀ منطقی ـ عاطفی ـ رفتاری با روش هوميوپاتی بر اختلال افسردگی زنان بود. به اين منظور 30 بيمار مبتلا به اين اختلال از ميان مراجعه‌کنندگان به درمانگاه روانپزشکی نور شهر اصفهان که با نظر روانپزشک تشخيص افسردگی دريافت نموده و نيز از پرسشنامۀ افسردگی بک نمره‌ای بين 17 تا 30 کسب کرده بودند و هيچ‌گونه اختلال طبی ديگری نداشته و در حال حاضر تحت درمان ديگری قرار نداشتند، انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمايشی 15 نفری قرار گرفتند. جلسات گروه‌درمانی‌ شناختی به روش منطقی‌ـ عاطفی‌ـ رفتاری اليس به صورت 10 جلسۀ 90 دقيقه‌ای يک بار در هفته بود. اعضای گروه هوميوپاتی نيز با اخذ مجوز از روانپزشک به پزشک هوميوپات ارجاع داده شده و به مدت 6 ماه به صورت انفرادی تحت درمان با داروهای هوميوپاتی قرار گرفتند. پس از اتمام مداخلات، دو گروه آزمايش دوباره با اين پرسشنامه به‌عنوان پس‌آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گيری عبارت بود از: ارزيابی روانپزشکی طبق معيارهای DSM-IV-TR، پرسشنامۀ جمعيت‌شناختی و پرسشنامۀ سنجش افسردگی بک. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از دو سطح آمار توصيفی و استنباطی استفاده گرديد. در سطح توصيفی از شاخص‌های فراوانی و درصد فراوانی، ميانگين و انحراف معيار و در سطح آمار استنباطی از تحليل کواريانس به‌منظور مقايسۀ تأثير گروه‌‌درمانی‌ شناختی و هوميوپاتی بر ميزان افسردگی و ازآزمون t همبسته برای بررسی اثربخشی دو روش مداخله به‌طور جداگانه استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد که به‌کارگيری هر دو روش درمانی ميزان افسردگی بيماران را کاهش داده است (05/0≥P). همچنين نتايج نشان داد بين دو روش درمان از نظر اثربخشی تفاوت معناداری وجود ندارد (