مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی الیس به صورت انفرادی و توأم در کاهش تعارضات زناشویی

هدف از اين پژوهش مقايسه اثربخشی زوج‌درمانی شناختی اليس به صورت انفرادی و توأم در کاهش تعارضات زناشويی بود. آزمودنی‌های نمونه پژوهش شامل 36 زوج (72 نفر زن و مرد) از 150 زوج متقاضی مشاوره بودند که به دليل درگيری و تعارض به شعب شورای حل اختلاف شهر اهواز مراجعه کرده بودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامۀ 42 سؤالی تعارضات زناشويی استفاده شد و زوج‌های نمونه پژوهش آن را در مرحله قبل و بعد از مداخلۀ آزمايشی (ارائۀ متغير مستقل) تکميل کردند. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی در 3 گروه (زوج‌درمانی انفرادی، زوج‌درمانی توأم و گواه) تقسيم شدند. داده‌های به دست آمده با روش تحليل واريانس يکطرفه و آزمون تعقيبی توکی روی ميانگين تفاضل نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج آماری نشان داد که هر دو شيوۀ زوج‌درمانی در کاهش تعارضات زناشويی مؤثر بوده‌اند. به‌علاوه در مقايسۀ شيوه‌های مختلف زوج‌درمانی با همديگر اين نتايج به دست آمد: در کاهش کل تعارضات زناشويی (0001/0 P< )، خرده‌مقياس کاهش رابطۀ جنسی (016/0 P< ) و جدا کردن امور مالی (013/0 P< ) شيوۀ انفرادی اليس اثربخش‌تر بوده است. ليکن در خرده‌مقياس‌های کاهش همکاری، افزايش واکنش هيجانی، جلب حمايت فرزندان، افزايش رابطه با خويشاوندان خود و کاهش رابطه با خويشاوندان همسر تفاوت معناداری بين دو شيوۀ انفرادی و توأم مشاهده نگرديد.