چکیده مقاله
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بين مؤلفههای برنامه درسی پنهان با ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان علوم تربيتی دانشگاههای دولتی شهر تهران در سال تحصيلی 91 ـ 90 بوده است. از جامعه آماری دانشجويان مذکور در 6 دانشگاه دولتی شهر تهران شامل؛ علامه طباطبايی، شهيد بهشتی، تهران، تربيت معلم (خوارزمی)، شاهد و الزهرا با حجم 596 نفر، با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد 234 نفر نمونه برآورد و به شيوه طبقهای تصادفی انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفی از نوع همبستگی و به منظور گردآوری دادهها از دو ابزار محقق ساخته؛ مقياس سنجش ابعاد برنامه درسی پنهان دانشگاهی و همچنين مقياس سنجش ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان، استفاده شده است. يافتهها نشان داد که بين مجموع مؤلفههای مثبت برنامه درسی پنهان دانشگاهی با ابعاد شناختی، عاطفی و عملکردی و نيز مجموع ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان، رابطه معنادار و مستقيم برقرار است. همچنين رابطه مذکور بين مجموع مؤلفههای منفی برنامه درسی پنهان دانشگاهی با ابعاد شناختی، عاطفی و عملکردی و نيز مجموع ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان، معنادار و غير مستقيم بوده است. تحليل سهم نسبی هر يک از جنبههای مثبت و منفی مؤلفههای برنامه درسی پنهان دانشگاهی در پيشبينی ابعاد سهگانه و نيز کل ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان نشان داد که متغيرهای پيشبين در مجموع توانستهاند 4/28 درصد از واريانس کل ابعاد نگرش جامع پژوهشگری دانشجويان را به نحو خاص خود اعم از رابطه معنادار منفی (معکوس) و مثبت (همسو)، تبيين نمايند.