تحلیلی بر نظریه تجربه زیبایی شناسی جان دیویی

زيبايی‌شناسی علمی است که در مورد ادراک مسائل مربوط به زيبايی بحث می‌کند. ديويی، فيلسوف بزرگ تعليم و تربيت، در قرن بيستم زيبايی‌شناسی را وارد مباحث تعليم و تربيت کرد. وی با نگارش آثار متعددی پيرامون تجربه و هنر، برآن شد تا هنر و تجربه زيباشناسانه را به متن جريان زندگی عادی بازگرداند. پژوهش حاضر تلاش دارد تا با تأکيد بر مؤلفه‌های زيباشناسانه تجربه از نگاه ديويی، تجربه زيبايی‌شناسی را روشن سازد و ارتباط آن با تربيت را در اين انديشه بيابد. روش مطالعه به صورت تحليلی است، بدين نحو که پس از توصيف مفاهيم کليدی، تجربه زيبايی شناسی و مؤلفه‌های آن مورد تحليل قرار گرفته، نقش آن در تربيت بيان شده است. نتايج نشان داد که در تجربه زيبايی‌شناسی عوامل مؤثر و هنرمندانه‌ای مانند احساس، ابراز و تخيل در کنار خردورزی از اجزای ضروری تربيت به شمار می‌آيد و موجب تکميل تجربه، درک، معنی و فهم ارزش در افراد می شود. اين تجربه منجر به برانگيختن حساسيت و همدردی در بين افراد شده، به بهبود و درک روابط جهان طبيعی و اجتماعی می‌انجامد و رفتار و قضاوت‌های اخلاقی را افزايش می‌دهد.