چکیده مقاله
هدف از اين پژوهش مقايسۀ نظامهای مغزی ـ رفتاری، سرسختی روانشناختی و تحمل ابهام در افراد سوء مصرفکنندۀ مواد و افراد عادی بود. روش پژوهش از نوع تحقيقات علّی مقايسهای، و جامعۀ آماری آن همۀ معتادان شهرستان اروميه در سال 1391 بود. 50 نفر با استفاده از روش نمونهگيری خوشهای از پنج مرکز ترک اعتياد اروميه انتخاب و 50 نفر از افراد عادی نيز با آنان همتاسازی شدند. دادههای پژوهشی به کمک پرسشنامه شخصيتی گری ويلسون (GWPQ، 1989)، پرسشنامۀ زمينهيابی ديدگاههای شخصي (کوباسا، 1970)، و مقياس تحمل ابهام (لين، 1993) جمعآوری گرديد. دادههای آماری با استفاده از روش تحليل واريانس چندمتغيره (مانوا) تجزيه و تحليل شدند. تحليل دادهها نشان داد که بين افراد سوءِ مصرفکنندۀ مواد و افراد عادی در نظامهای مغزی ـ رفتاری، سرسختی روانشناختی و تحمل ابهام تفاوت معنیداري وجود دارد (001/0P<). در خرده مقياس نظام بازداري رفتاری، سرسختی روانشناختی و تحمل ابهام، نمرات افراد سوءِ مصرفکنندۀ مواد بهطور معناداری کمتر از افراد عادی، اما در نظام گرايش رفتاری نمرات آنان بهطور معناداری بيشتر از افراد عادی بود. نتايج نشان داد که برخی از صفات شخصيتی مانند نظامهای مغزی ـ رفتاری، سرسختی روانشناختی و تحمل ابهام نقش مهمی در گرايش به سوء مصرف مواد دارند.