پیش‌بینی خشنودی شغلی معلمان با استفاده از ابعاد کمال‌گرایی شغلی

اين پژوهش‌ با هدف پيش‌بينی خشنودی شغلی معلمان با استفاده از ابعاد کمال‌گرايی شغلی صورت پذيرفت. پژوهش از نوع توصيفی ـ همبستگی بود. جامعۀ آماری همۀ معلمان دورۀ راهنمايی (2400 نفر) شهر اصفهان و گروه نمونۀ مورد مطالعه 331 معلم دورۀ راهنمايی (183 زن و 148 مرد) بودند که با استفاده از روش تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه‌های پژوهش شامل مقياس چندبعدي کمال‌گرايی شغلی (هويت و فلت، 1988) و شاخص توصيفی شعل (اسميت و همکاران، 1969) بود. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج نشان دادند که بين کمال‌گرايي مبتنی بر خود و خشنودی شغلی رابطۀ منفی و معنادار وجود دارد. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون نشان داد که فقط کمال‌گرايی مبتنی بر خود قادر به پيش‌بينی خشنودی شغلي است (05/0>P).