پیش‌بینی سلامت عمومی براساس تصویر بدنی، استرس و ویژگی‌های شخصیتی

هدف پژوهش حاضر پيش‌بينی سلامت عمومی در دانشجويان براساس تصوير بدنی، استرس و ويژگی‌هاي شخصيتی بود. اين پژوهش از نوع همبستگی بود. 200 نفر از دانشجويان رشته‌های مختلف دانشگاه تبريز به‌صورت نمونه‌گيری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. در اين پژوهش از مقياس رويدادهای زندگی (پيکل و همکاران، 1975)، پرسشنامۀ چندبعدی روابط بدن ـ خود (کش، 1994)، آزمون شخصيتی (آيزنگ، 1985) و پرسشنامۀ سلامت عمومی (گلدبرگ و هيلر، 1979) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پيرسون و روش رگرسيون چندگانه به شيوۀ گام به‌گام تجزيه و تحليل شدند. نتايج حاکی از آن بود که همبستگی معناداری بين فشارهای روان‌شناختی و سلامت روانی و عمومی دانشجويان وجود دارد، ولی بين فشارهاي روان‌شناختی و تصوير بدنی و سه عامل شخصيتی همبستگی معناداری وجود نداشت. همچنين، همبستگی منفی معناداری بين سلامت عمومی و نوروزگرايی و همبستگی مثبت معناداری بين سلامت عمومی و برون‌گرايی وجود داشت. نتايج تحليل رگرسيون گام به‌گام نشان داد فقط سه متغير نورزگرايی، تصوير بدنی و استرس روانی قادر به پيش‌بينی سلامت روانی و جسمی دانشجويان هستند (001/0>P). همچنين، برون‌گرايی و روان‌پريشی پيش‌بين سلامت روانی دانشجويان نبودند.