پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان براساس عوامل شناختی، هیجانی، انگیزشی و جنسیت

اهمال‌کاری تحصيلی از مشکلات شايع و رايج بين دانشجويان است که پيامدهای منفی زيادی به همراه دارد. هدف پژوهش حاضر پيش‌بينی اهمال‌کاری تحصيلي دانشجويان براساس خودکارآمدی، خودتنظيمی، کمال‏گرايی، ترس از ارزيابی منفی، علاقه به رشته، جهت‌گيری هدفی، عزت نفس و جنسيت است. روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری، همۀ دانشجويان کارشناسي دانشگاه تهران بوده، و براساس روش نمونه‌گيری طبقه‌ای نسبی، تعداد 272 دانشجو از دانشکده‌های مختلف انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس جهت‌گيری هدفی اليوت و مک‌گرگور، مقياس کوتاه ترس از ارزيابی منفی ليری، مقياس کمال‌گرايی چند بعدی فراست، مقياس خودکارآمدی شرر، سياهۀ عزت نفس رزنبرگ، پرسشنامۀ اهمال‌کاری تحصيلی سولومون و راثبلوم، پرسشنامۀ راهبردهای انگيزشی پنتريچ و دی‌گروت و پرسشنامه علاقه به رشته، هدايتی و همکاران بوده و تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری رگرسيون پس‌رونده و تی مستقل و تحليل واريانس بوده است. يافته‌ها نشان داد، متغيرهای ترديد در کارها، و ارزشگذاری بيرونی نسبت به اهداف، پيش‌بينی‌کننده‌های مثبت اهمال‌کاري و متغبرهای خودکارآمدی، علاقه به رشته، سازماندهی، جهت‌گيری مهارت‌مدار گرايشی، و جهت‌گيری عملکرد مدارگرايشی، پيش‌بينی‌کننده‌های منفی اهمال‌کاری تحصيلی دانشجويان هستند