تأثیر سنوات تحصیلی، روان‌رنجوری و راهبردهای یادگیری خودنظم‌دهی بر فرسودگی تحصیلی: آزمون یک مدل مفهومی

اين مطالعۀ توصيفي با هدف بررسی تأثير سنوات تحصيلی، روان‌رنجوری و راهبردهای يادگيری خودنظم‌دهی بر فرسودگی تحصيلی برای آزمون يک مدل نظری انجام گرفت. جامعۀ آماری مطالعه، تمامي دانشجويان مقاطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اشکذر به حجم 1162 نفر بود. نمونۀ تحقيق 290 نفر از اين دانشجويان را شامل شد که با روش نمونه‌گيري خوشه‌ای انتخاب شدند. مقياس روان‌رنجوری (کاستا و مک‌کری، 1992)، پرسشنامۀ راهبردهاي انگيزشی برای يادگيری (پينتريچ و دی‌گروت، 1990) و پرسشنامۀ فرسودگی تحصيلی (برسو و همکاران، 2007) ابزارهای پژوهش و آزمون‌های همبستگی ساده و تحليل مسير روش‌هاي آماری مورد استفاده بودند. نتايج مطالعه، همسو با فرضيه‌ها نشان داد که سنوات تحصيلی (05/0>P) و روان‌رنجوری (01/0>P) به شکلی مثبت و خودکارآمدی (01/0>P)، ارزشگذاری درونی (01/0>P) و خودتنظيمي (05/0>P) به شکلی منفی بر فرسودگی تحصيلی تأثير دارند. همچنين توان متغير خودتنظيمی در ميانجيگری تأثير عوامل روان‌رنجوری (05/0>P)، خودکارآمدی (01/0>P) و ارزشگذاری درونی (05/0>P) بر فرسودگی تحصيلی به تأييد رسيد. در مجموع 58 درصد واريانس فرسودگی تحصيلی را اين متغيرها تبيين می‌کند.