تأثیر آموزش بازی گروهی بر رفتار سازشی دختران و پسران کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر

هدف از انجام اين پژوهش بررسی تأثير آموزش بازی گروهی بر رفتار سازشی پسران و دختران کم‌توان ذهنی آموزش‌پذير است. روش پژوهش نيمه‌تجربی به‌صورت پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی پايۀ اول، دوم و سوم ابتدايی شهر اصفهان و روش نمونه‌گيری، خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی بود. نمونۀ اين پژوهش 40 کودک کم‌توان ذهنی بود که به‌طور تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمايش (10 دختر، 10 پسر) و گواه (10 دختر، 10 پسر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارت از مقياس رفتار سازشی واينلند (دال، 1965) بود. پس از اجرای پيش‌آزمون بر روی دو گروه گواه و آزمايش، کودکان کم‌توان ذهنی گروه آموزش 8 جلسۀ يک‌ساعته بازی‌های گروهی را در مدرسه آموزش ديدند و سپس پس‌آزمون بر روی هر دو گروه انجام گرفت. نتايج تحليل کواريانس نشان داد که آموزش بازی‌های گروهی بر رفتار سازشی اين کودکان، مؤثر بوده است (0001/0P<). ضمن اينکه بين دو گروه دختر و پسر در ميانگين نمرات پس‌آزمون رفتار سازشی مقياس رفتار سازشی واينلند تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتايج اين پژوهش نشان می‌دهد که آموزش بازی‌های گروهی قادر به افزايش رفتار سازشی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی است.