بی‌تصمیمی مسیر شغلی در پسران: نقش عوامل فردی و سبک‌های فرزندپروری والدین

هدف اين پژوهش بررسی نقش سبک‌های فرزندپروری، خودکارآمدي تصميم‌گيری شغلی و هوش هيجانی در بی‌تصميمی مسير شغلی پسران بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان پسر دبيرستان‌های شهر اصفهان بود. 200 دانش‌آموز به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از بين چهار دبيرستان ناحيه 4 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از پرسشنامۀ هوش هيجانی پترايدز و فارنهام (2002)، مقياس خودکارآمدی تصميم‌گيری مسير شغلی تيلور و بتز (1983) و پرسشنامۀ بی‌تصميمی مسير شغلی اسيپو، کارنی و باراک (1976) و پرسشنامۀ سبک‌های فرزندپروری باومريند (1988). برای تحليل داده‌ها از ضريب همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد که از بين عوامل مذکور به ترتيب سبک مقتدرانه، خودکارآمدی تصميم‌گيری مسير شغلی، هوش هيجانی و سبک سهل‌گيرانه، بی‌تصميمي مسير شغلی را به‌صورت معنادار پيش‌بينی می‌کنند (01/0>P).