چکیده مقاله
هدف از مطالعۀ حاضر ارزيابی اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله بر کاهش استرس‌های والدينی و سبک فرزندپروری آنان است. روش پژوهش شبه‌تجربی با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون تک‌گروهی است. جامعۀ آماری را والدين دانش‌آموزان مدارس غيرانتفاعی شهر تهران تشکيل می‌دادند که از بين آنها والدين 33دانش‌آموز به شيوۀ در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامۀ ميزان استرس‌های والدين (شکوهی‌يکتا و پرند، 1386 ب) و روش‌هاي فرزندپروری (شکوهی‌يکتا و پرند، 1386) بودند. والدین در کارگاههای آموزشي تربيت کودک انديشمند شرکت کردند. والدين در اين کارگاهها در زمينۀ استفاده از روش حل مسأله برای تغيير فرايند شناختی خود در رويارويی با رفتارهای چالش‌برانگيز کودکان و واکنش مناسب نسبت به رفتار کودکان خود آموزش ديدند. کارگاهها به مدت 10 جلسۀ دوساعته و يک روز در هفته برگزار می‌شدند. از والدين توسط پرسشنامه‌ها قبل از شروع کارگاه، پيش‌آزمون و همچنين در پايان دورۀ آموزشی پس‌آزمون گرفته شد. نتايج تحليل واريانس چندمتغيری (55/0=2η، 05/0P<) نشان داد که آموزش در بهبود 3 مؤلفه تنبيه و توبيخ، توصيۀ بدون توضيح و حل مسأله تأثير معناداری داشته است. لذا می‌توان نتيجه گرفت که از آموزش حل مسأله به والدين به‌عنوان شيوه‌ای برای بهبود روش‌های تربيتی آنان در تربيت کودکان می‌توان استفاده کرد.