چکیده مقاله
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری مذهب‌محور بر تاب‌آوری زوج‌ها بود. روش پژوهش نيمه‌تجربی با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعۀ آماری همۀ زنان متأهل مراجعه‌کننده به مرکز مشاورۀ ناحيۀ يک کرج بود. با روش نمونه‌گيری در دسترس، 30 زن دارای تاب‌آوری پايين با آزمون تاب‌آوری کانر و ديويدسون (2003)، انتخاب شدند و به‌طور تصادفی، در دو گروه آزمايش و گروه گواه قرار گرفتند. درمان شناختی ـ رفتاری مذهب‌محور در 10 جلسه چهل‌وپنج دقيقه‌ای به گروه آزمايش داده شد، در اين مدت گروه گواه هيچ مداخله‌ای دريافت نکرد. مقياس تاب‌آوری در پس‌آزمون دوباره به‌کار گرفته شد. تحليل کوواريانس نشان داد که درمان شناختی ـ رفتاری مذهب‌محور به‌طور معناداری با افزايش تاب‌آوری در ارتباط است (0001/0P<). يافته‌های اين مطالعه نشان داد درمان شناختی ـ رفتاری مذهب‌محور ممکن است به‌عنوان روشی مؤثر برای افزايش تاب‌آوری در نظر گرفته شود.